Wauw en 700 foto's...

Hallo!

Daar zijn we weer, ditmaal vanuit Cuenca.
Van de afgelopen twee weken zijn we een week van de radar geweest en wel op de Galapagos eilanden. De samenvatting hiervan is 'Wauw, nog eens wauw en 700 foto's'. Hieronder volgt natuurlijk een iets uitgebreidere variant.

Maar eerst terug naar Mindo, de plaats waar we gebleven waren in de vorige blog. De dag na het vorige verhaal zijn we 's ochtends vroeg om 6u met een vogelaar op pad gegaan om een deel van de vele vogelsoorten die in en rond Mindo leven te spotten. Van 6u tot 10.30u hebben we 54 verschillende soorten vogels gezien en nog veel meer soorten gehoord. Pfoeh, wat een kleuren, maten en geluiden. Diezelfde middag zijn we zelf een stuk gaan wandelen tot we bij het gedeelte kwamen waar je kan ziplinen. Die adrenalinerush hadden we wel zin in, dus op naar de 10 verschillende lijnen. Heel gaaf om op deze manier over het oerwoud te crossen, soms behoorlijk hoog! En niet alleen in de 'normale positie' maar ook als superman/superwoman en op de kop in de butterfly positie. Dit was onze eerste keer ziplinen, maar naar schatting niet de laatste keer!

De dag erna was het alweer tijd voor de busreis terug naar Quito, nog even wat dingen bekijken in het nieuwe stadsdeel en zoveel mogelijk wassen in voorbereiding op een week naar de Galapagos eilanden.
Op zaterdag vlogen we vanuit Quito eerst naar Guayaquil, vlak langs de rokende Cotopaxi (mooi beeld vanuit het vliegtuig), en door naar Baltra. Daar maakten we kennis met de andere tien reizigers op de boot. We hadden bij het boeken bewust gekozen voor een niet al te grote middenklasse boot, in de hoop dat er een goede sfeer zou ontstaan met 12 man, 1 gids en 8 bemanningsleden. En dat is gelukt!

Voordat we de boot op gingen zijn we op het meest bewoonde eiland, Santa Cruz, wezen kijken bij grote landschildpadden die soms meer dan 100 jaar oud waren. Zo groot hadden wij ze in ieder geval nog nooit gezien.
Eenmaal op de boot was het wel even wennen aan de deining, maar dat kon het eerste gezamenlijke biertje van de groep gelukkig niet bederven. Tijdens het avondeten (elke lunch en elk diner bestond uit drie gangen en ook tussendoortjes waren zeer goed verzorgd) kregen we uitleg over het programma van de week. Deze bestond uit elke dag 1 a 2 keer snorkelen en 2 keer een droge of natte landing op steeds een ander (stuk van een) eiland. Daarnaast was er ook een keer de mogelijkheid om te kajakken. Voor de geinteresseerden, we hebben de oostelijke route gevaren; de route is wel op internet te vinden.

Het voert te ver om van landing tot landing of zelfs van dag tot dag te vertellen met zoveel indrukken, de foto's zullen uiteindelijk het meeste vertellen. Daarom zal ik een aantal hoogtepunten noemen en zelfs dit is moeilijk aangezien we van verbazing in verbazing vielen over al het moois. Het meest bijzondere is misschien wel het feit dat de dieren niet bang zijn voor mensen, ze zien ons namelijk niet als bedreigend. De Galapagos eilanden hebben namelijk nooit aan een continent vast gezeten, waardoor het wildleven tot voorkort nooit in aanraking is gekomen met mensen. Dit betekent dat de dieren regelmatig naar je toe komen en dat betekent ook dat de ons heel duidelijk voorgeschreven afstand van 2 meter tot een dier niet altijd haalbaal bleek. En dat kwam niet alleen doordat de dieren naar je toe kwamen, maar ook omdat er op sommige stukken zoveel dieren waren dat er nauwelijks plek voor ons was om tussendoor te lopen.
Een samenvatting van de dieren die we aan land gezien hebben: landschildpadden, twee soorten leguanen, hagedissen, ontettend veel zeeleeuwen, drie soorten boobies (mijn favoriet, met name de blue footed boobie), albatrossen, pelikanen, roofvogels, uilen, pinguins en talloze andere vogels. Dit is inclusief de jongen van bijna elk van bovengenoemd dier. Bijzonder hiervan is ook weer dat de ouders van een jong totaal niet geinteresseerd lijken in het feit dat wij in de buurt van hun jong komen, waardoor mooie foto's gegarandeerd zijn. Wederom voor de geinteresseerden, we hebben per dag een lijst gemaakt met alle diersoorten die we gezien hebben.

En dan de zeedieren die we gezien hebben tijdens het snorkelen. Het meest indrukwekkend was wel de megagrote mantarog die op ons af kwam zwemmen, wat een sierlijk maar vooral groot beest is dat! Daarnaast hebben we vele andere kleinere maar zeker niet minder mooie roggen gezien. En wat te denken van zeeschildpadden of papegaaivissen in allerhande kleuren die eruit zien alsof ze rechtstreeks uit een tekenfilm komen... En daarnaast hele scholen vissen met schitterende tekeningen en kleuren.
Zeeleeuwen blijken niet alleen graag met elkaar maar ook graag met mensen te 'spelen' onder water, ze achtervolgen je en zwemmen en duikelen heen en weer waarbij ze hun lichaam in allerhande bochten manouvreren.
Het spannendste deel van het snorkelen was wel het zwemmen in de buurt van whitetip reef sharks (ja inderdaad, haaien!). De eerste keer dat Nynke die zag ergens halverwege de week was ze net van het rubberbootje in het water gesprongen. Best schrikken als dat het eerste is wat je ziet zodra je onder water kijkt. Bleken er vier in een grot in de buurt te zitten die uiteindelijk maar wat graag rondzwommen en daarbij best dichtbij kwamen... De dagen erna hebben we er nog veel meer gezien en met enige regelmaat ook behoorlijk dichtbij. De nieuwsgierigheid van deze beesten was dan ook iets spannender dan van de meeste landdieren.

En niet alleen de dieren, maar ook de landschappen zijn de moeite van het vermelden waard. De ene dag liepen we op relatief oud en daardoor al begroeid lava en de andere dag liepen we op heel jong lava van 118 jaar oud. Dit laatste leverde een interessant volledig zwart landschap op waar nog weinig begroeiing mogelijk is. Weer een andere dag zijn we tussen allerlei rotsformatie omhoog geklommen met uitzichten over kliffen en rotswanden waar vogels in nesten.

Zoals jullie zullen begrijpen vloog de week voorbij, vol met indrukken en gelukkig ook voldoende gezelligheid aan boord. Voor we het wisten stonden we weer in Guayaquil op het vliegveld, klaar voor voor ons gevoel het laatste deel van de reis.
In Guayaquil hadden we 1,5 dag, voldoende om de belangrijkste bezienswaardigheden van deze met name commerciele stad te bekijken. Er hing in deze stad duidelijk een andere sfeer dan in Quito en de andere steden waar we tot nu toe geweest zijn. De mensen zijn veel expressiever en lijken ook al westelijker ingesteld dan de bevolking die in de steden en dorpen in de Andes gebergten woont.

Afgelopen maandag zijn we doorgereisd naar Cuenca, wat we tot nu toe de leukste grote stad van Ecuador vinden. Erg gemoedelijk en een goede mix tussen oud en nieuw wat bebouwing betreft. Ook Cuenca ligt weer relatief hoog (bijna 2600 m), dus het was voor ons helaas opnieuw wennen aan de hoogte. Gister zijn we met de bus op en neer geweest naar Ingapirca, de best bewaarde Inca ruines van Ecuador. Zowel de busrit als de ruines waren de moeite van het bekijken waard!
Vandaag is onze laatste dag alweer in Cuenca, morgen reizen we door naar Riobamba en daarna zaterdagmiddag door naar Banos. We wilden zaterdag een bijzondere treinreis, Devils Nose genaamd, gaan doen maar helaas bleek deze al volgeboekt te zijn dus we reizen iets eerder door naar Banos. Hier zullen we een aantal dagen verblijven en vast een van de natuurlijke thermale baden bezoeken, om daarna voor onze laatste dagen naar de westkust af te reizen.

Ergens aan het eind van onze reis zal het laatste verhaal volgen,

liefs voor iedereen!